11/09 Jaké jsou priority Tvého života? (Výňatek z posledního nedělního kázání pastora Pavla Kadlubce) Matouš 6, 25-34 Hledejte především Boží království! Co je to království Boží? Boží Království je založeno na úplně jiných principech a základech než království lidské! Apoštol Pavel píše do Říma: Vždyť království Boží není v tom, co jíte a pijete, nýbrž ve spravedlnosti, pokoji a radosti z Ducha svatého. (Řím.14:17) Tam, kde je Král, tam je i Jeho království! Evangelista Matouš ve své evangelii popisuje Pána Ježíše Krista jako Krále. Král pokoje přišel, aby nás smířil s Bohem skrze odpuštění naších hříchů, když smazal náš dlužný úpis na Golgotě. A když přijmeš Pána Ježíše Krista za svého Spasitele a Pána, tam má v Tvém srdci svůj trůn, a tam začíná Boží království, které pak proniká do všech oblasti Tvého života!!! A základem Božího Království je také radost. Radost nejen z těch časných věcí, ale především z toho, že naše jména jsou zapsána v nebesích. (Lukáš 10:20). Toto jsou základy a principy, na kterých je postaveno Boží Království!! Toto Království hledejme, přede všemi věcmi, byť by v našem životě různé věci měly pro nás velikou cenu. Na prvním místě Boží království! Proč tedy? Protože to Boží království, je Království věčné! Ano všechna jiná pominou, ale toto Království zůstane! To je priorita našeho života časného i věčného! Soustřeďme proto náš krátký život zde v cizině v tomto směru! Vydejme všechna úsilí v našem životě k tomuto cíli! Protože to stojí za to, žít na věky v Božím Království, být na věky s Ním. Vždyť nás stvořil pro obecenství s sebou! Jsme stvoření pro věčnost! A apoštol Pavel píše: Máme-li naději v Kristu jen pro tento život, jsme nejubožejší ze všech lidí. (1 Korintským 15:19) Jak máš uspořádány priority svého života? Jsou to na prvním místě ty věci časné, vpravdě potřebné pro náš život zde na zemi, ale pomíjivé? Nebo to jsou ty věci věčné, Božího království? Ano, pokud ve svém životě nemáš základ v Pánu Ježíši Kristu, který je úhelným kamenem, o kterém píše apoštol Pavel Efezkým 2:20, tak nemůžeš na těchto Božích principech stavět. Proto potřebuješ osobně přijmout Pána Ježíše Krista jako osobního Spasitele a Pána svého života, položit základ pro Boží království a pak na Něm stavět. Jiné cesty není! Pán Ježíš je ta cesta, pravda a život! (Jan 14:6) Jediná cesta k Bohu, k Otci Pravda o Bohu ale také o Tobě A život s Bohem časný i věčný!... Pokud se tomu bráníš, vzpíráš, pokud toto obcházíš a myslíš si, že nějakým jiným způsobem se dostaneš do nebe, k životu věčnému, pak jsi na omylu!!! Lidé si vymysleli
různé cesty k Bohu a k obecenství s Ním, ale Pán Bůh určil jen jednu cestu, kterou je Ježíš Kristus, Boží Syn, můj a Tvůj jediný Zachránce a Spasitel. Jiné cesty a možnosti není Protože Nikdo totiž nemůže položit jiný základ než ten, který už je položen, a to je Ježíš Kristus. 1 Korintským 3,11. Možná se Bohu vzpíráš, utíkáš od Boha, obracíš se k Bohu zády a myslíš si, že to nějak bude. Nebude, nenech si nalhávat! Rozhodní se pro Ježíše Krista dnes! Odevzdej Mu svůj život dnes! A pokud je Pán Ježíš Tvým osobním Spasitelem, Zachráncem, Pánem a Králem Tvého života, tak Mu dej prostor pro jeho království ve všech oblastech svého života! Dej prostor Duchu svatému, ať působí, neomezuj Jej, nezarmucuj! Vždyť království Boží není v tom, co jíte a pijete, nýbrž ve spravedlnosti, pokoji a radosti z Ducha svatého. (Římanům 14:17) Duch svatý toto Boží království spravuje v nás! Dej Mu proto prostor, ať se projeví v plné Boží moci a Boží slávě ve Tvém životě! Duch svatý touží oslavit Boha v nás i skrze nás! Ale není násilník, aby nás k tomu násilím tlačil. On čeká až Mu dáš prostor, dobrovolně se k tomu rozhodneš! Jediným násilníkem je ďábel, nepřítel Boží i náš. Ano, on nás tlačí ke zlému ze všech stran. A dáš-li mu k tomu místo nebo jen náznak, tak to hned využije a zneužije v plné míře! Na konec ještě jednou ta otázka: Jaké jsou priority Tvého života? Čemu dáváš přednost, prvenství ve Tvém životě? Těm věcem pomíjivým, časným? Nebo Božím, věčným, které jdou s námi na věčnost a jsou součásti Božího Království? Wspomnienia na pastora Pavla Kadlubca Kiedy wychodząc rano z kościoła, w sobotę 12. 9. 2009, pożegnałem się przed odjazdem na wycieczkę zborową do Zlína-Lešné z pastorem śp. Pawłem Kadłubcem, nie pomyślałem, że jego mocny uścisk dłoni będę odczuwał po raz ostatni. Wcześniej jeszcze w modlitwie porannej w naszej Świątyni Pańskiej brat Paweł prosił Zbawiciela o błogosławiony dla nas w podróży dzień i odszedł potem do swego mieszkania. Później z różnych względów już się nie zobaczyliśmy, nie wiedząc, że to ostatnie dni życia ziemskiego naszego ukochanego pastora, mego też wypróbowanego przyjaciela. Wiadomość, która była ogłoszona z ambony na nabożeństwie w dniu 27 września 2009, że brat Paweł dzień wcześniej zasłabł na Wieczerzy Pańskiej dla seniorów i został przewieziony do szpitala na Sośnie, mocno wszystkich wiernych zasmuciła. Żyliśmy jednak z wiarą i nadzieją, że Zbawiciel wysłucha nasze modlitwy i brat Paweł będzie znów mógł powrócić do zdrowia i swej służby duszpasterskiej. Cieszyłem się później, że będąc w szpitalu Jego stan zdrowia, o który pytałem, poprawił się, a przed zebraniem prezbiterskim, w dniu 6 października dowiedziałem się nawet, że następnego dnia, w środę, wraca do domu. W modlitwie na tym zebraniu prosiłem jeszcze Zbawiciela o zdrowie dla
naszego pastora i szybki powrót do swej służby w zborze. W następnych dniach planowałem wraz z żoną odwiedzić pastora w mieszkaniu i pokrzepić Go na duchu, wiedząc, że ta wizyta sprawi Mu radość. Jednak wola naszego Pana była inna Po południu, 7 października 2009 dotarła do mnie, jak i na pewno do większości zborowników, wiadomość, że śp. Paweł Kadłubiec nagle zmarł, wkrótce po powrocie ze szpitala. Takie jest niestety nasze ludzkie życie. Odchodząc niespodziewanie z tego świata do wieczności, nie myślimy wcześniej, gdzie będzie w przyszłości nasze miejsce. Wiemy, że zgasły brat Paweł odpoczywa już w niebiosach, bowiem nasz pastor swe przedwcześnie ukończone ziemskie życie prowadził na przygotowaniu się do życia wiecznego na spotkanie z Panem. Nie długo przed śmiercią, w jednej z rozmów z żoną Ireną, brat Paweł, jakby odczuwał wolę Pana, powiedział, że może odejść z tego świata i jest na to odejście przygotowany, chociaż miał jeszcze swe plany życiowe. Wspominał o tym w czasie odwiedzin przyjaciół ze zboru w szpitalu. Podczas naszej, szczerej rozmowy przed życiowym jubileuszem 60-lecia urodzin w maju, zgasły pastor wyznał mi, że jego ulubionym wersetem biblijnym jest tekst zapisany w Ew. Jana (3, 16) Albowiem tak Bóg umiłował świat, że Syna swego jednorodzonego dał, aby każdy, kto weń wierzy, nie zginął, ale miał żywot wieczny. Te pokrzepiające słowa ewangelii motywowały pastora do życia z Bogiem, bowiem uświadamiał sobie, jaka nagroda Go kiedyś czeka. Dowiedziałem się też później, po pogrzebie od żony Ireny, że już od dzieciństwa wzorem w życiu brata Pawła, był król Dawid i chciał go naśladować. Mając 7 lat, był ciężko chory na reumatyzm, cierpiał, miał też silne bóle, a lekarze nie wiele mogli pomóc. Dopiero modlitwy braci z KB, którzy przychodzili Go odwiedzać i modlili się do Zbawiciela, były wysłuchane i brat Paweł został cudownie uzdrowiony. Tekst biblijny List św. Jakuba 5, 13-14. Nieco później na jednym sylwestrowskim spotkaniu ze wspomnianego kościoła, przyjął Jezusa do swego serca i postanowił zostać Jego sługą. Na spotkaniu młodzieżowym na Wałasku w roku 1970, pastor Stan. Heczko z KB w Czeskim Cieszynie wskazał na brata Pawła, że ten młody człowiek zostanie w życiu Sługą Bożym i zapisał Go później bez Jego wiedzy do Szkoły Biblijnej w Polsce (1977-1979). I tak do końca życia zgasłego pastora śp. Pawła Kadłubca ta służba Bogu, którą przyrzekał wcześniej, pozostała. A my, trzynieccy zborownicy, choć służył On w naszym kościele tylko przez 7 lat ( 2002-2009 ) poznaliśmy zgasłego, ukochanego swego pastora jako człowieka, który odnosił się do nas z głęboką miłością i szacunkiem, zwłaszcza do starszej generacji. Mogliśmy nieraz w czasie Jego kazań, zobaczyć płynące z oczu łzy, świadczące o tym, jak
pastor głęboko przeżywa w swym sercu tryskające z ust Słowo Boże. Zaś te wzruszające słowa tekstu biblijnego Mateusz 9, 37: Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało, które często zwiastował, już nie usłyszymy. Powinniśmy to stale sobie, drodzy zborownicy uświadamiać, do czego nas pastor Paweł w życiu zachęcał. Pastora śp. Pawła Kadłubca nie ma już wśród żyjących na ziemi, ale żyje teraz w wieczności ze Zbawicielem. Na pewno pozostanie na zawsze w pamięci Trzynieckiego Zboru, choć to było tylko 7 lat służby duszpasterskiej, jako prawdziwy, kochający swe owce, pasterz. Pastora śp. Pawła Kadłubca pożegnaliśmy w dniu 14 października 2009 w przepełnionym trzynieckim kościele, a później na cmentarzu w Lesznej Górnej. Ażeby się nie powtarzać, co już zostało napisane o Jego życiu i pożegnaniu, proszę zborowników do uzupełnienia tych informacji o przeczytanie artykułu w Przyjacielu nr 11/2009 czy też wcześniej w Informatorze Zborowym nr 6/2009. Henryk Josiek, prezbiter (Ze słowa prezbitera Jana Chmiela na pogrzebie pastora Pavla Kadłubca) Jest to bardzo trudne przyjąć rzeczywistość odejścia z tego świata naszego drogiego pastora Pavla Kadłubca, zwłaszcza dla rodziny, szczególnie dla żony Ireny. Modlę się, aby pokój Boży, który daje nasz Pan zapanował w Twoim i w naszych sercach. Znałem pastora Pavla od młodych lat. Nie był dla mnie tylko pastorem, był także bratem i przyjacielem. Miał duże serce dla każdego, co potwierdzał słowem, czynem, kieszenią, uśmiechem i płaczem. Nie robił różnic między osobami. Miałem ten zaszczyt, że w ostatnich latach spędzaliśmy przeciętnie 6 godzin tygodniowo razem. Odwiedzaliśmy naszych starszych zborowników. Na te odwiedziny zawsze się bardzo cieszyłem. Pastor Paweł bardzo miłował starszych ludzi i mówił tak głośno, że nawet Ci, którzy nie słyszeli, słyszeli dobrze. Na odwiedzinach było zawsze czytane Słowo Boże i modlitwy. Ku mojemu zdziwieniu pastor czytał przez dłuższy czas ten sam urywek z Biblii, a to z Ewangelii św. Łukasza 15. rozdz. od 11. wiersza podobieństwo o synu marnotrawnym. Jaką ewangelię w rodzinach przekazywał? Pan Bóg dał nam swobodną wolę do decyzji. Ten młody człowiek chce część majętności i otrzymał ją. Wyjechał w świat, aby używał sobie (prowadził rozwiązłe życie), wszystko roztrwonił. Wszyscy go opuścili. Skończył przy świniach. Wtedy wejrzał w siebie zrozumiał zgrzeszyłem, ale mam ojca i dom. Wstał i wraca do ojca. A co ojciec? Wypatrywał go, a kiedy go zobaczył, pobiegł do niego, rzucił mu się na szyję i pocałował go. Syn wyznaje grzechy i otrzymuje przebaczenie, szaty, pierścień, obuwie a później ucztę i radość w całym domu. Pastor przypomniał, że jest to właściwie podobieństwo o miłującym Bogu i my możemy skorzystać z Bożej amnestii. Sam Pan Jezus nas do tego wzywa, mówi Pójdźcie do mnie wszyscy, którzy jesteście spracowani i obciążeni, a Ja
wam dam ukojenie. Samosprawiedliwi nie mają po co przychodzić do Jezusa. Kiedy po roku przyszliśmy znów na odwiedziny, to pastor zadał pytanie: Co się tu przeszłego roku czytało? Ku mojemu zdziwieniu wszyscy ludzie wiedzieli. A może i przyszli do Ojca ze swymi grzechami, skorzystali z odpuszczenia. Skorzystaliśmy i my? Kiedy odwieźli pastora w sobotę do szpitala, za parę dni odwiedziliśmy Go z jednym bratem. Powiedział nam o pierwszej modlitwie w szpitalu: Boże jestem przygotowany, jeśli chcesz, to weź mnie do siebie, ale mam tu jeszcze żonę, dzieci, wnuki i zbór. Czy mógłbyś dzisiaj, teraz, też tak powiedzieć: Jestem gotowy iść do Ciebie? Niebo, to miejsce przygotowane dla przygotowanych ludzi. Jan Chmiel, prezbiter Bardzo mi będą brakowały modlitwy pastora Kadłubca. Kiedy się modlił, były to słowa i wypowiedziane myśli, ku którym nie mogłam nic innego dodać jak tylko amen co znaczy, że się z tym zgadzam. Często w jego głosie odczuwało się płacz. Często się martwiłam nad tym, że modląc się w swojej komórce, płaczę. Już nie pamiętam, czy to gdzieś czytałam, czy słyszałam, że nie mamy być upłakanymi chrześcijanami, lecz radosnymi. Słysząc jednak pastora modlić się z płaczem, uspokoiło to moją duszę. Tylko szkoda, że nie pamiętam ani jednej z jego myśli, które wypowiedział w swojej modlitwie, modląc się z nim ostatni raz w szpitalu. Tylko pamiętam, że jego głos już nie chwiał się od płaczu, ale był pełny radości na spotkanie z Panem Jezusem. Prośmy naszego Pana, by na jego miejsce posłał do naszego zboru więcej takich modlicieli jako był nasz kochany pastor Kadłubiec. Emka Mitrengowa Svědectví Renaty Rusniokové První opravdu velkou zkouškou víry v mém životě bylo narození naší Andulky. Byla jsem těhotná, paráda!!! Bylo mi tak dobře, že bych snad mohla být těhotná pořád :o) A už mi začal devátý měsíc a hrozně jsme se na miminko těšili. Ve čtvrtek 3.4.2008 jsem šla do poradny a tam mi pan doktor naměřil vysoký krevní tlak. Dostala jsem léky a mohla jsem odejít domů pod podmínkou, že když se tlak zvýší, musím okamžitě do nemocnice, jinak by miminku hrozilo udušení. Tak tohle mě fakt vyděsilo. Doma jsem si lehla a odpočívala a odpoledne jsem měla tlak 190/135. Až jsem se roztřásla hrůzou. Manžel byl
v práci a tak mě do nemocnice vezl tatínek. Celou cestu jsem volala k Bohu: Jen ať to maličká přežije! Pane pomoz! Zachraň ji! Bez tebe to nezvládnu!!! A když jsme vkročili do nemocnice, moje srdce se uklidnilo a v mé mysli zavládl pokoj. Pane, teď je to na tobě. Jsem tady, buď vůle Tvá. A byla jsem klidná i tehdy, když si ze mně lékař a sestřičky utahovali, čímže jsem si to ten tlak měřila, i když mi ho pětkrát přeměřovali, a pak už ani jim nebylo do smíchu a začali mě připravovat na sál takovým fofrem, že jsem taktak stihla zavolat manželovi, že asi rodím, ať rychle přijede. Stihl to a ten večer se narodila císařským řezem naše milovaná Andulka, skoro měsíc před plánovaným termínem. Jako ze sna si vzpomínám, když mi ji hned po porodu asi na půl minutky ukázali. Tak nádhernou hlavinku jsem ještě neviděla. Byla tak strašně krásná a strašně maličká (2,39 kg), ale úplně zdravá a celá. Pak mě uložili, abych se vyspala, pak si pamatuju ráno. Přišla sestřička a já jsem se jí ptala, kdy uvidím dcerku. Říkala, že se jen osprchuju a hned mi ji donesou. Snad jsem se i sprchovala, ale to už si nepamatuju. Vzbudila jsem se až večer na JIPce, celá oteklá, trčely ze mně samé hadičky a v hlavě jsem měla jak vymeteno. Byl u mně manžel, rodiče a sestra, celí vyděšení, vůbec jsem nechápala, co se stalo. Říkali, že jsem dostala křeče z vysokého tlaku (205/150), říká se tomu eklampsie. Ptala jsem se na Andulku a ukázali mi její fotku a dál si to už zase nepamatuju, protože přišel další záchvat. Ale Bůh je tak dobrý, že mě zachoval naživu. Čtyři dny jsem jen ležela a nebála jsem se smrti, jen o Andulku a rodinu jsem měla starost. V mysli mi vyvstávaly nejrůznější verše z Písma a písničky a to mě hodně povzbuzovalo. Taky mi chodila spousta povzbudivých SMSek od přátel, někteří mě navštívili a modlili se se mnou, byl se mnou manžel a rodina. Za to jsem byla a jsem tak vděčná, jim i Bohu. Nejhorší bylo odloučení od mého děťátka, to se ani nedá popsat. Vždyť jsem ji viděla jenom jednou a na takovou chviličku! Ale pomalu jsem se uzdravovala, pátý den už mě na chvilku zavezli za Andulkou a po týdnu jsme už byly spolu na pokoji a po dalším týdnu si nás novopečený tatínek odvezl domů :o) Jsem Pánu Bohu nesmírně vděčná za ty dny. Nevyměnila bych je. Byly pro mě nesmírným požehnáním, utvrdily mou víru a prohloubily vděčnost a lásku k Hospodinu. Vždyť jsem prožila zázraky! A ne jeden, ale celou řadu. Později jsem se dočetla, že ony křečovité záchvaty se většinou objeví ještě když je miminko v bříšku a znamená to, že miminko zemře a maminka často taky. A to se nestalo! Díky Bohu! Andulka byla úplně zdravá! A nezemřela jsem ani já. I když jsem po těch záchvatech měla oteklé všechny orgány včetně mozku a srdce, uzdravila jsem se úplně a třičtvrtě roku nato jsem vysadila i všechny léky. Jsem prostě zdravá! Hospodinu patří chvála a čest a jeho Synu, našemu Pánu, Ježíši Kristu!!! Renata Rusnioková, učitelka Nedělní besídky
Okénko ze života sboru K dispozici jsou CD nosiče s nahrávkami kázání pastora Pavla Kadlubce. Dostat je můžete ve sborové kanceláři nebo u sester prodávajících literaturu. V měsíci září bylo vybráno 13.905 Kč na nákup pozemků u Školícího střediska KS- SCh Karmel ve Smilovicích. V měsíci listopadu budeme v pokladnicích u východu z kostela vybírat peníze na překlady Bible. Jako každoročně vyhlašuje Česká biblická společnost sbírku na biblické překlady v chudých zemích celého světa. A tak budeme v listopadu vybírat na překlad Starého zákona do jazyka dhopadhola v Ugandě, do jazyka yinzébi v Gabunu a do jazyka gulmacema v Burkina Faso. Dary lze také skládat oproti potvrzení ve sborové kanceláři nebo posílat na sborový účet se specifickým symbolem 729. V minulém měsíci byl zahájen provoz křesťanské knihovny, která se nachází v prostoru kavárny ve SC Hutník. Knihovna bude otevřena před biblickými hodinami od 16.00 hod. Je to velká příležitost prohloubit si vědomosti z věrouky, nebo jen přečíst si dobrý román (nalezneme zde knížky různých žánrů). Srdečně zve Alena Czolková. Ve sborovém centru Hutník se připravuje malování a dokončovací práce. Byl také stanoven předběžný termín kolaudace na 15.12.2009. Vážení bratři a sestry. Blíží se doba dokončení sálu Sborového centra Hutník a my jsme se rozhodli pro velmi výhodný nákup kvalitních židlí z USA. Podařilo se nám tyto židle koupit asi za poloviční cenu, než by byly podobné u nás. Židle jsou velmi pohodlné, spojují se do řad a mají pod sebou přihrádku na Bibli či zpěvník. Cena jedné židle je při současném kurzu asi 960 Kč. Objednali jsem 350 ks. Židle bychom měli obdržet do Vánoc a zároveň je musíme do té doby také zaplatit. Obracíme se na Vás s prosbou o pomoc při financování těchto židlí. Jelikož nevíme, co udělá kurz, budeme počítat s cenou 1000 Kč za židli. Navrhujeme, aby si každý člen rodiny zaplatil jednu židli, výdělečně činní aby zaplatili židle dvě. Samozřejmě to je jen návrh, který vychází z toho, že nás je v kostele v neděli asi 250 a židlí je třeba zaplatit 350. Pokud zaplatíte více židlí, budeme vděčni. Pokud si nemůžete dovolit koupit celou židli, tak to samozřejmě chápeme. Vítány jsou jakékoli dary. Dary můžete dávat sestrám prodávajícím literaturu nebo ve sborové kanceláři, nebo převodem na Hutníkový účet se specifickým symbolem 949. Děkujeme za vaše dary a vážíme si obětavosti tohoto sboru.
Chystané akce Slezská diakonie Diakonické centrum Emauz (Poradna ELPIS, Sociální asistence, Azylový dům pro ženy) pořádá v rámci Vánočního jarmarku, ve dnech 16. 17. 12. 2009, Dobročinný vánoční bazar na náměstí Svobody, před Kulturním domem Trisia. Pro tyto účely můžete darovat to, co nepotřebujete a co ještě udělá radost druhým (keramiku, knihy, hračky, věci pro volný čas, obrazy, spotřební potřeby, kuchyňské potřeby apod.,). Nebudou přijaty oblečení, nábytek. Věci, získané z dobrovolných darů, budou nabídnuty k prodeji na vánočním jarmarku. Každý návštěvník si bude určovat cenu věci, která se mu bude líbit a kterou si bude chtít koupit. Věci můžete nosit v době od 7.00 18.00 hod. do 12.12. 2009 do Diakonického centra Emauz (bývalá evangelická fara). Všechny srdečně zveme na koncert afroamerických spirituálů v provedení souboru Geshem z Prahy. Koncert se koná 22.11. v 16.30 v našem kostele. Kalendář akcí listopad 2009 Datum Čas Název akce Místo 1.11. (neděle) 16.00 Festival pěveckých sborů Na Nivách, Č.T. 3.11. (úterý) 17.30 Setkání presbyterstva SC Hutník 5.11. (čtvrtek) 18.00 Setkání střední generace SC Hutník 6.-8.11. Pobyt dorostu a mládeže Tyra 7.11. (sobota) 8.00 Biblická škola pracovníků Český Těšín 10.11. (úterý) 18.30 Setkání bratří SC Hutník 14.11.(sobota) 8.00 Synod církve (jen pro delegáty) Český těšín 14.11.(sobota) 16.00 Setkání mladých rodin a střední generace SC Hutník 19.11.(čtvrtek) 18.00 Setkání střední generace SC Hutník 21.11.(sobota) 8.00 Studijní den presbyterstva SC Hutník 22.11.(neděle) 16.30 Koncert vokálního akapelového souboru kostel Geshem 28.11.(sobota) 13.30 Večeře Páně pro seniory SC Hutník 29.11.(neděle) 15.00 Adventní dětská slavnost kostel Občasník Farního sboru Slezské církve evangelické a. v. v Třinci Gazetka parafii Śląskiego Kościoła Ewangelickiego A. W. w Trzyńcu., tel: 558 339 103. Adresa: Revoluční 609, 739 61 Třinec, e-mail: trinec@sceav.cz. Vyšlo 31.10.2009.